چرا هواپیماهای مسافربری چتر نجات ندارند؟

 کمربندهای ایمنی و جلیقه نجات برای امنیت مسافران هوایی در نظر گرفته شده‌اند و چتر نجات نیز از جمله چیزهایی است که تا به حال توانسته جان اشخاصی را که در پرواز بوده‌اند، نجات دهد. حال سوال این است که چرا چتر نجات هواپیما را برای تک‌تک مسافران قرار نمی‌دهند تا در صورت لزوم از آن‌ استفاده کنند؟ در این مطلب به پاسخ این سوال پرداخته شده است.

الی‌گشت  نوشت: وقتی یک چترباز می‌پرد، هواپیما حدودا ۸۰ تا ۱۱۰ مایل در ساعت سرعت دارد. علاوه بر آن، وقتی چتربازی از هواپیما می‌پرد، ارتفاع آن حدودا بین ۱۰ تا ۱۳ هزارپایی است، در حالی که چتربازانی که از جایگاه ثابتی می‌پرند، ارتفاعی ۳۵۰۰ پایی دارند که در مقایسه با هواپیما بسیار پایین است. این را نیز باید بدانید که چتربازان مبتدی سقوط آزاد از هواپیما، معمولا با دو مربی کار می‌کنند و به‌تنهایی این کار را انجام نمی‌دهند. حتی آن‌هایی که از نقطه ثابت با چتر می‌پرند، حداقل یک آموزش چهار ساعته می‌بینند و در بیشتر مواقع، دفعات اول به همراه شخصی که به اصطلاح به او کمکی می‌گویند پرواز می‌کنند؛ کار ساده‌ای نیست.

زمانی که یک چترباز از هواپیما می‌پرد، این کار را تنها یا در گروهی کوچک انجام می‌دهد. زمانی که این گروه بخواهند از هواپیما بپرند، باید فاصله‌ای بین ۲۰۰ تا ۵۰۰ متر داشته باشند؛ معمولا این‌طور حساب می‌شود که فردی که اول پریده، باید ۴۵ درجه پشت هواپیما باشد و چندین ثانیه از فرد دوم فاصله داشته باشد.

چتربازان حرفه‌ای همچنین ممکن است ریسک بیشتری بکنند. آن‌ها که احتمال دارد در ارتفاع ۱۵ هزار پایی بپرند، ممکن است به هیپوکسی (کمبود اکسیژن) دچار شوند که بسیار خطرناک است. همچنین برخی از چتربازانی که در این ارتفاع می‌پرند، با خود کپسول اکسیژن حمل می‌کنند. علاوه بر آن، هر چتر نجات هواپیما حدودا ۱۹ کیلوگرم وزن دارد و البته گران‌قیمت نیز است.

• مبانی هواپیماهای مسافربری

یکی از محبوب‌ترین هواپیماهای تجاری یا مسافربری خانواده بویینگ ۷۳۷ است. مثلا بوئینگ ۸۰۰-۷۳۷ می‌تواند حدودا ۲۰۰ نفر را از جمله کادر پرواز در خود جای دهد. با این‌که سرعت‌ها متفاوتند، اما این بویینگ می‌تواند حدودا ۶۰۰ مایل در ساعت در ارتفاع ۳۵ هزار پایی پرواز کند. این سرعت و ارتفاع با هم کار را برای پریدن با چتر بسیار سخت می‌کند.

• آموزش مسافران

از آنجا که چهار ساعت تمرین فقط برای سوار شدن به یک هواپیما غیر قابل انجام است، اگر بخواهند برای مسافران چتر نجات هواپیما تهیه کنند، مسافران مجبور به خواندن دقیق و اجرای دستورالعمل‌های پرش با چتر از جمله چگونگی پوشیدن چتر نجات و زمان دقیق باز کردن آن هستند. همه در درک دستورالعمل‌های دقیق و فنی خوب نیستند و همه به‌راحتی جزئیات را به یاد نمی‌آورند. حالا فکر کنید که آن‌ها در شرایطی نظیر پایین رفتن یا سقوط هواپیما قرار بگیرند و مجبور شوند که در چند ثانیه آن را پوشیده و کارهای لازم را انجام دهند؛ عملا نشدنی است.